8 Eylül 1966 Perşembe tarihli Hürriyet Gazetesinden
Depremde de ağalar aslan payı aldı!..
Evet, felaketin büyüğü yine biz Doğuluların başında, Moral bozukluğu doğuda, fecaat doğuda, perişanlık, fakirlik doğuda. Bilmeyiz biz doğulular daha ne zamana kadar bu çileyi çekeceğiz?. Deprem felaketi sırasında bile ağalar ve derebeyleri köylülerin sırtından geçinip duruyorlar. Bir yardım olduğu zaman nedense herkesten evvel onlar düşünülüyor. Depremde anasını, babasını, evladını kaybedenler açıkta dururlarken, felaketzedeler için verilen çadırlar onlara tahsis ediliyor. Fakir köylü, uzaktan kedinin ciğere baktığı gibi bakıyor. Deprem hasarını tesbit memurları gelir bizlere ne ihtiyacınız var diye sormazlar bile. Memur gider, ardından yardım diye birkaç çadır ve biraz yiyecek yollanır, zenginin evine gider. Bu durum karşısında bizler kapkara düşünüp, kederimize yeni bir keder, yaşlı gözlerimize yeniden bir yaş katarak günümüzü geçiririz.
Depremden yıkılmıyan evler zaten oturulacak gibi değil. Çocuklarımız gündüz güneş altında inler, geceleri soğukta uyuşuk şekilde açıkta yatarlar. Çadır isteriz yok, yardım isteriz yok. Olanlar, gelenler, ağalara. Biz 17 hanelik Erduran Köyüne 3-4 çadır verildi; onlar da ağaların elinde. Seksen nüfuslu köy halkı tamamen dışarıda yatıp kalkıyoruz. Bu fecaatin sonu nereye varacak, sonumuz ne olacak Allah bilir. Yaz geçti, sonbahara girdik. Bugün, yarın yağışlar başlayacak, hava serinledi bile. Felaketzedeler, yardımsız, çadırsız ne yapacaklar, neden düşünülmüyor? Bize yapılacak meskenlerden evvel, bu kışı nasıl geçireceğimizi öne almak lazımdır.
Erduran Köyü adına İbrahim YILDIRIM - TEKMAN
fecaat:Çok acıklı, yürekler acısı durum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder